Witam po dłuższej nieobecności. Kurcze, nazbierało mi się zaległych wpisów z całego miesiąca. Ale jaja, jak to będzie teraz ogarnąć? Może trzeba zabrać się do tego od tyłu? Jest to jakiś plan i tak właśnie zrobię, a nie będzie to dla mnie takie trudne, bo często np. gazetę czytam od tyłu i takie przykłady można mnożyć:-)
Dobra, wystarczy tego wstępu, przejdę do sedna sprawy. W dniu dzisiejszym odbył się już VIII rajd rowerowy na Wzgórze Polak i postanowiłem w końcu wziąć w tym udział. Nazbierało się trochę chłopa z Zamościa, w sumie to chyba ze dwadzieścia osób, i ruszyliśmy sobie w kierunku Zwierzyńca, żeby połączyć się z tamtejszą ekipą i wspólnie dojechać do celu. O co właściwie chodzi w tym rajdzie? W różnych miastach i miasteczkach regionu formują się grupy rowerzystów i każda z tych grup jedzie wyznaczoną dla siebie trasą (głównie terenem) i tak spotykają się wszyscy na Wzgórzu Polak, o umówionej godzinie.
Po co jadą? Chodzi o świętowanie rocznicy (150'tej) zwycięskiej bitwy powstania styczniowego w pobliżu Wzgórza Polak, pod Panasówką. Trzeciego września 1863 roku oddziały powstańców w sile ok. 1000 ludzi, pokonały ponad dwukrotnie liczebniejszy oddział żołnierzy rosyjskich. Była to jedna z większych bitew powstania styczniowego.

Rowerzyści na Wzgórzu Polak w Panasówce © kierowcaroweru

Z domu wyruszam ok. 8'mej i jak to u mnie ostatnio bywa - z lekkim opóźnieniem . Muszę gonić ekipę, także rozgrzewkę mam już z głowy:-) Po kilku kilometrach dopadam peleton i już wspólnie jedziemy do Zwierzyńca. Na miejscu jesteśmy z półgodzinnym zapasem i przy okazji zaopatrujemy się w pobliskim sklepie.
Zwierzyniecka ekipa powoli rośnie w siłę, zjeżdżają się osoby w różnym wieku, od tych poniżej 10 lat, do takich po siedemdziesiątce. Oficjalny start ze Zwierzyńca mam miejsce o godz. 10'tej. Początkowo kilka kilometrów jazdy po asfalcie, a potem jazda po roztoczańskich bezdrożach. Czarnym szlakiem łącznikowym lecimy sobie do Lipowca. Jest trochę jazdy wąwozem lessowym, trochę widoczków, ale jest też niczego sobie podjazd, dlatego peleton mocno się rozciąga.

W wąwozie na szlaku łącznikowym do Lipowca © kierowcaroweru

Rowerzyści na punkcie widokowym © kierowcaroweru

Widok na dolinę Wieprza z okolic góry Dąbrowa © kierowcaroweru

Jest ciekawie, bo jadą z nami pracownicy Roztoczańskiego Parku Narodowego, którzy przy okazji dzielą się z uczestnikami wiedzą o regionie. Miło posłuchać mądrego człowieka:-)
Spokojnie jedziemy sobie do tego Lipowca, chociaż chwilami dopada nas z Mirkiem głupawka i podkręcamy tempo, prowokując przy tym prowadzącego grupę:-)
W Lipowcu krótki odpoczynek, czekanie na spóźnialskich i ruszamy dalej. Następne kilometry to kilka podjazdów, trochę piachu i...w końcu meta - jesteśmy na Wzgórzu Polak jako pierwsza grupa.

Na Szlaku Pogranicza Regionów © kierowcaroweru

Zjazd do Panasówki © kierowcaroweru

Widok ze Wzgórza Polak na Równinę Biłgorajską © kierowcaroweru

Na miejscu czeka już na nas ciepły posiłek i muzyka disco polo, szaleństwo normalnie:-) W międzyczasie dojeżdżają pozostałe grupy i zaczynają się uroczystości. Następuje złożenie wieńca, prezentacja uzbrojenia z czasów powstania styczniowego i omówienie przebiegu bitwy.
Przy okazji fotografuję bardzo rzadko już spotykany samochód:-)

Samochód wszechstronnego zastosowania:-) © kierowcaroweru

Tzw. paśnik przy Wzgórzu Polak:-) © kierowcaroweru

Rowerzyści na Wzgórzu Polak © kierowcaroweru

Uroczystości kończą się po godzinie 13'tej i wszyscy rozjeżdżają się w swoje strony. My lecimy asfaltem do Zwierzyńca, a dalsza część trasy to już przewaga terenu. W Guciowie wjeżdżamy do lasu i tak jedziemy sobie do Bliżowa. W międzyczasie psuje się pogoda i zaczyna padać deszcz, nie jest dobrze. Roztocze Środkowe to piaszczysta kraina, a dodatkowo panująca wcześniej długa susza jeszcze bardziej pogorszyła sytuację. Jedzie się ciężko, ale najgorzej mają rowery - od każdego słychać zgrzyt z napędu i chrobotanie z hamulców, ale co poradzić, bywa.
Między Bliżowem, a Wojdą zdobywamy jeszcze górę Szczob.

Podjazd w deszczu na górę Szczob © kierowcaroweru

Na asfalt wjeżdżamy w Szewni Dolnej, to już koniec terenu na dzisiaj - jeszcze tylko kilka kilometrów i dom. Podprowadzam jeszcze chłopaków na podjeździe do punktu widokowego Hubale i wracam.
Na miejscu zabieram się od razu za mycie roweru bo...

Skutki jazdy w deszczu i po piachu © kierowcaroweru

Buty też nie wyglądały najlepiej:-) © kierowcaroweru

Mimo niesprzyjającej aury, wypad zaliczam do udanych. Zresztą, we wszystkim trzeba potrafić znaleźć coś dobrego, wszystko ma swój urok. Na pewno pozostaną wrażenia i będzie co wspominać!
Pozdrawiam!
Pokaż trasę GPS

Góry Sanocko - Turczańskie, i Pogórze Przemyskie zresztą też, to bardzo piękne tereny, ale przyszedł czas wracać. Nie mam konkretnego planu, którędy dokładnie będę jechać, ale wiem jedno - muszę koniecznie odwiedzić cerkiew w Uluczu! Wstaję dosyć wcześnie, bo o 04:30, a na pytanie czemu tak rano, odpowiadam - bo tak:-) Siedzę sobie przy otwartym oknie, patrzę przed siebie, słucham jak rzeka hałasuje po kamieniach i myślę o czymś...nawet nie wiem o czym, ale najważniejsze, że myślę:-) W międzyczasie jem śniadanie i zaczynam przygotowania do drogi.
Wyjeżdżam ostatecznie o 7:00 i przy okazji budzę właścicielkę domu:-)
Początkowo poruszam się czerwonym szlakiem ikon i jadę przez Siemiuszową, Tyrawę Solną, Mrzygłód i tak oto jestem w dolinie Sanu. Jedzie się wyśmienicie, bo poranne słońce nadaje i tak pięknej okolicy niesamowite barwy, zobaczcie sami:

Okolice wsi Siemiuszowa, Góry Słonne © kierowcaroweru

W poszukiwaniu cerkwi w Siemiuszowej © kierowcaroweru

Zawsze kiedy jestem w górach, podobają mi się przejazdy przez małe rzeczki:-)

Częsty widok w górach - przejazd przez rzeczkę (tutaj Tyrawka) © kierowcaroweru

Następne kilometry to jazda urokliwą doliną Sanu, wzdłuż szlaku "Śladami Nadsańskich Umocnień". Jest dość płaska trasa, dlatego polecam ją osobom, które nie przepadają za podjazdami. Ja do takich nie należę:-)
Na chwilę zatrzymuję się w wiosce Dobra i fotografuję ciekawą zabudowę i charakterystyczne wąskie uliczki.

Tutaj czas płynie wolniej, Dobra nad Sanem © kierowcaroweru

W końcu dojeżdżam do Ulucza, gdzie znajduje się jedna z najstarszych i z pewnością jedna z najpiękniejszych polskich cerkiewek. Cerkiew stoi na wzgórzu Dębnik, czyli, jak piszą, w miejscu naturalnie obronnym. Rzeczywiście, wypchanie tam roweru nie jest takie łatwe (oczywiście o jeździe nie ma mowy:-) ). Sama cerkiew to prawdziwa perełka...

Cerkiew w Uluczu © kierowcaroweru

Cerkiew w Uluczu © kierowcaroweru

Podczas zjazdu, tarcze nagrzewają mi się tak, że nie sposób dotknąć palcem. Bez hydrauliki nie polecam:-)
Tymczasem jadę sobie dalej w towarzystwie Sanu...

Przyjemna jazda wzdłuż Sanu © kierowcaroweru

W międzyczasie spokojna asfaltówka zmienia się wybitnie pylącą się szutrówkę, rower błyskawicznie zmienia kolor:-) Taka sytuacja trwa do Wołodzi, ale nie narzekam - w końcu to rower do jazdy w terenie:-) W Dąbrówce Starzeńskiej fotografuję ruiny zamku Kmitów.

Ruiny zamku Kmitów w Dąbrówce Starzeńskiej © kierowcaroweru

Niebawem przejeżdżam przez urocze miasteczko Dynów...

W Dynowie © kierowcaroweru

...a kawałek dalej, w Bachórzu, zatrzymuję się na jakieś jedzonko w słynnej Karczmie pod Semaforem. Tam zabieram się za analizę swojej sytuacji i planowanie dalszej trasy, biorę też pod uwagę temperaturę, która już bardzo mocno daje się we znaki. Mam dwa wyjścia: jechać do Zamościa rowerem, trasą którą doskonale znam i która w jakiś szczególny sposób mnie nie podnieca, albo kierować się do Jarosławia, czyli do miejsca gdzie wczoraj zaczęła się moja wycieczka. Turystyczna natura bierze górę i wybieram jazdę do Jarosławia przez Dubiecko, Nienadową, Jodłówkę i Pruchnik. Liczę na zobaczenie jeszcze czegoś ciekawego, a trzaskanie kilometrów jest w tej chwili dla mnie mniej ważne.
Zapasy płynów i pożywienia uzupełnione - można jechać dalej. Teraz poruszam się dość mocno uczęszczanymi drogami, a o spokoju jaki był w dolinie Sanu, mogę zapomnieć...ale to nic, widoków i tu nie brakuje.

Pogórze Dynowskie, okolice Dubiecka © kierowcaroweru

Za Dubieckiem odbijam do Nienadowej i dalej do Huciska Nienadowskiego. To już droga poboczna, ruch mnie nie męczy, ale niektóre podjazdy dają w kość - wtedy najbardziej odczuwa się ten skwar w powietrzu. Chwilami zaświeca mi się gdzieś w głowie kontrolka "overheat", a izotonik leję w siebie jak w beczkę. Takie upały to u nas niezbyt częste zjawisko, ale jechać trzeba, zresztą - jest lato - jest gorąco:-)

Podjazd za Huciskiem Nienadowskim © kierowcaroweru

Całkiem miło mi się jedzie przez Jodłówkę - dość duża wioska, ciekawie położona, fajna zabudowa i ogólnie jakiś taki fajny klimat tam panuje. Nudy nie ma, podjazdów nie brakuje, ale to już ostatnie dzisiaj, powolutku zbliżam się do płaskości...

Raz w dół, raz w górę - to drugie częściej:-) © kierowcaroweru

Tymczasem powoli zbliżam się już do Jarosławia, po drodze jeszcze Pruchnik (szybki zjazd), a potem już coraz bardziej nudno i płasko. Wskazania temperatury nieraz przekraczały 40st. w słońcu. Jest to mocno odczuwalne, szczególnie kiedy promieniuje człowiekowi w gębę od nagrzanego asfaltu.

Temperatura nie pomaga w jeździe:-) © kierowcaroweru

Około godziny 14'tej jestem już na dworcu w Jarosławiu i analizuję czym wracać do domu: wolnym jak cholera szynobusem, czy PKS'em. Na dworcu siedzą też i rozmawiają se sobą po angielsku jakieś młode niewiasty i dziwią się niesamowicie na widok przejeżdżających, starych jak świat lokomotyw, tzw. "ogórasów":-) Chwilę rozmawiam też z facetem, który interesuje się moją osobą i rowerem. Ja tymczasem wybieram transport autobusem, bo mniej trzeba czekać i dwukrotnie krócej jedzie.

Na dworcu w Jarosławiu © kierowcaroweru

Podróż mija sprawnie, pozostaje tylko dojazd rowerkiem z Zamościa do domu i finał (nie włączałem już Navime)
Wycieczka mimo upałów była bardzo fajna. Bardzo pozytywnie zaskoczyło mnie Pogórze Przemyskie - kraina niesamowicie urokliwa, a przy tym tak dzika, niezdeptana przez turystów...rewelacja. Ja takie miejsca właśnie najbardziej lubię. Gorąco polecam i do następnego! :-)
Pokaż trasę GPS

Przejechanie szlaku Przemysko - Sanockiego chodziło mi po głowie już od dłuższego czasu. W ostatnim czasie kilkakrotnie próbowaliśmy z kumplem ustalić jakiś termin, żeby obu nam pasowało. Finalnie jednak, jak to często w takich sytuacjach bywa, pojechałem sam:-)
Pierwotnie plan zakładał wyjazd PKS'em do Jarosławia parę minut po północy, dojazd rowerem do Przemyśla, gdzie miałem poczekać aż wstanie dzień i zaczynać przygodę ze szlakiem. Niestety piątek był dla mnie ciężkim dniem, byłem zmęczony, chciało mi się spać, a wiedziałem że w autobusie nie dam rady nawet na chwilkę się zdrzemnąć. Następuje szybka modyfikacja planu - wyjazd nie po północy, a o 7'mej rano i nie PKS'em, a szynobusem.
Tradycyjnie wstawiam zdjęcie okładkowe:

Okolice Birczy © kierowcaroweru

W szynobusie jest całkiem przyjemnie, dość luźno, cicho, a przede wszystkim chłodno. Rozmawiam sobie z miłym Panem, który również postanowił przewieźć swój rower na pokładzie, z tym że on wysiada znacznie wcześniej niż ja, bo Józefowie Roztoczańskim. Są jednak dwie rzeczy, które w tym szynobusie mi się nie podobają: niekiedy jedzie baaaardzo wolno, to raz, a dwa - zatrzymuje się na każdej stacji, nawet na takich totalnie nieodwiedzanych przez kogokolwiek, do których bez maczety nie dojdziesz, bo tak zarośnięte wszystko wokół:-)

Na pokładzie szynobusa © kierowcaroweru

Wysiadam w Jarosławiu, różnica temperatur łeb urywa, ale jechać trzeba. Przede mną prawie 40 km asfaltem do Przemyśla, a jadę mniej uczęszczanymi drogami, przez Boratyn i Rokietnicę. W Przemyślu odpalam sobie Locusa, dzięki któremu bez problemu trafiam do siedziby przemyskiego PTTK, przy której jest też początek tytułowego szlaku.

Ulica Waygarta w Przemyślu - początek szlaku Sanocko - Przemyskiego © kierowcaroweru

Szlak już na samym początku prowadzi ostro pod górę, wspinam się po bruku na wzgórze zamkowe, przejeżdżam przez park zamkowy i wjeżdżam na kulminację Zniesienia. Na górze jest stacja kolejki krzesełkowej i roztacza się piękny widok na miasto.

Widok na Przemyśl z góry Zniesienie © kierowcaroweru

Piękno położenie Przemyśla © kierowcaroweru

Niebawem opuszczam zamieszkałe tereny i wjeżdżam do lasu, poruszam się dość ujeżdżoną drogą w Lesie Pikulickim, czyli już na terenie Parku Krajobrazowego Pogórza Przemyskiego.

W Lesie Pikulickim © kierowcaroweru

Na początku trochę podjazdów, zdobywam m.in. Wapielnicę i Hielichę, a później dość długi zjazd i po chwili wyjeżdżam już na asfalt w pobliżu wioski Brylińce. Kończy mi się zapas płynów, dlatego zahaczam o sklep i robię sobie krótką przerwę, tutaj też uruchamiam Navime. Za wsią jadę ścieżkami skrajem lasu i cały czas mocno pod górę, by dotrzeć do wyludnionej wioski Kopyśno. Następny cel to Kopystańka, czyli najwyższe wzniesienie Pogórza Przemyskiego, po drodze taki oto krzyż:

Krzyż na rozstaju dróg © kierowcaroweru

Co prawda, szlak nie prowadzi przez szczyt Kopystańki, ale z myślą o ładnych widokach wspinam się na górę, zresztą byłoby to nie w moim stylu:-)
Powietrze jest niestety mało przejrzyste, ale i tak widoki są niesamowite!

Widok z Kopystańki © kierowcaroweru

Na szczycie Kopystańki © kierowcaroweru

Dalsza droga prowadzi leśną przecinką wzdłuż linii wysokiego napięcia, która jest miejscami mocno zarośnięta jeżynami, czasem wolę przenieść rower, bo o kapcia nie trudno. Męczę się tak kawałek, by potem wjechać na odkryty teren i znowu podziwiać krajobraz.

W okolicach Kopystańki © kierowcaroweru

Po miłej jeździe wierzchowinami następuje nie mniej miły zjazd do wsi Posada Robotycka, na ostatnim odcinku po betonowych płytach i odcinkami bardzo stromo.
We wsi fotografuję najstarszą cerkiew na ziemiach polskich - jej prezbiterium pochodzi podobno z przełomu XIV i XV w.!

Cerkiew w Posadzie Robotyckiej © kierowcaroweru

Przez kilka następnych kilometrów poruszam się asfaltem, doliną rzeki Wiar. Niektórzy uznają ją za najczystszą rzekę w Polsce. Po drodze mijam dwójkę ludzi, którzy szukając ochłody, postawili sobie krzesła na drodze z betonowych płyt, przez którą przepływa rzeka i tak sobie siedzą, a woda prawie po tyłki:-)
Ciekawie to wyglądało, ale nie mam zdjęcia niestety.
Po szosie dojeżdżam do Łodzianki Górnej, gdzie znów na chwilę wracam w teren.
Po drodze kilka zdjęć i fajny zjazd do Birczy.

Okolice wioski Łodzianka © kierowcaroweru

Okolice Birczy © kierowcaroweru

Zjazd przed Birczą © kierowcaroweru

W Birczy postanawiam znaleźć jakąś knajpkę i zjeść coś konkretniejszego. Zabieram się też za analizę swojej sytuacji, wiem już, że nie dam rady dojechać szlakiem do Sanoka za dnia. Mam do wyboru nocną jazdę, ale to się mija z celem - nie wybiera się takich widokowych szlaków tylko po to, żeby je przejechać za wszelką cenę, tu chodzi o podziwianie widoków. Ta opcja odpada. Mogę też kałatać do Sanoka asfaltem, ale prawda jest taka, że planowałem odwiedzić tamtejszy skansen, który o tej porze już jest zamknięty. To również odpada. Szybka kalkulacja i postanawiam dojechać szlakiem do Roztoki, a dalej po asfalcie do Tyrawy Wołoskiej. Przegłosowane jednogłośnie, ruszam:-)
Na początek lekki podjazd, a dalej poruszam się miłym, śródleśnym asfalcikiem.

Śródleśny asfalcik w okolicach Kiczerki © kierowcaroweru

Na wysokości Łomnej odbijam w las w lekko hardorową ścieżkę - nie brakuje jeżyn, błota, gałęzi, przedzierania się przez strumyczki. Przy okazji ranię się tymi jeżynami niejednokrotnie do krwi, ale teren to teren:-)
W końcu dojeżdżam do spokojnej wioseczki o nazwie Leszczawa Górna. Bardzo tam ładnie, sielskie krajobrazy, z dala od cywilizacyjnego zgiełku, życie musi tam płynąć jakoś inaczej - wolniej, przyjemniej...Doskonale wiem, jak jechać dalej, ale i tak zagaduję stojącego przy drodze dziadka i pytam o drogę na Sanok, widzę że jest zainteresowany moją osobą, dlatego nawiązuję kontakt. Miło:-)

Podjazd za Leszczawą Górną © kierowcaroweru

Po pokonaniu podjazdu moim oczom ukazuje się taki oto widok:

Okolice wsi Roztoka © kierowcaroweru

Zjeżdżam do Roztoki, jem batonika i zostaje mi jeszcze 10 km asfaltowej jazdy do Tyrawy Wołoskiej. W międzyczasie brat wysyła mi numer telefonu do faceta oferującego kwatery. Te ostatnie kilometry umykają szybko, jedzie mi się bardzo dobrze, a to pewnie za sprawą wspomnianego batonika. Dodam tylko, że chodzi o batona musli z Lidla, a te są całkiem ok - dają moc, nie zamulają jak Snickers, szybko się "wchłaniają" i są tanie. Normalnie same plusy, polecam:-)

W drodze do Tyrawy Wołoskiej © kierowcaroweru

Wspomnieć należy też o moim miejscu noclegowym - całkiem ok, dobrze trafiłem. Okazało się, że pokój obok jest wynajmowany przez panią, która odnawia malowidła ścienne w miejscowym kościółku. Rozmawiamy dłuższy czas o cerkwiach, zabytkach i innych takich, jak na przewodników przystało. Jest mi miło tym bardziej, że owa Pani ma sporą wiedzę o cerkwiach z mojego regionu, fajnie:-)
Tak oto kończy się dzień, bardzo męczący zresztą - bardzo wysoka temperatura i ogólna duchota w powietrzu dały mi w kość niesamowicie. Dobrze, że ktoś wymyślił izotoniki, bo pewnie bym się przekręcił:-)
Szlaku Przemysko - Sanockiego nie przejechałem niestety w całości. Nie byłoby problemu gdybym wyjechał o północy z Zamościa, ale niestety, organizm domagał się snu. Jakby nie było, nacieszyłem się dziś pięknymi widokami jak mało kiedy!
Pozdrawiam
Pokaż trasę GPS

Przyszła w końcu pora na prawdziwy night trip! Chłopaki ze Strefy Rowerowej zaplanowali sobie nocny wyjazd z Zamościa do Wojdy i z powrotem. Fajna sprawa, ale to trochę mało kilometrów, a mi chodził po głowie całonocny wyjazd. Taka inicjatywa spodobała się też Łukaszowi, który postanowił mi potowarzyszyć...
To zdjęcie będzie chyba dobre na okładkę?:-)

To mi się udało:-) © kierowcaroweru

Chłopaki wyjeżdżają z Zamościa o 21:00, a ja mam dołączyć do nich na trasie pół godziny później. Niestety nie do końca mi się to udaje no i...muszę ich gonić. Od początku mocno podkładam do pieca i opłaca się bo udaje mi się dogonić ekipę tuż przed wjazdem do lasu. Zaczyna się terenowa część naszej wycieczki - podjazd do Wojdy. Fajnie się jedzie z ekipą na latarkach pośród ogromnych drzew, przy okazji czuć fajny chłodzik i...komary - a jakże:-)
Do Wojdy docieramy dość szybko, na miejscu chwilkę rozmawiamy, po czym chłopaki wracają do Zamościa, a ja z Łukaszem wyruszamy w kierunku Suśca. Jedziemy leśną drogą do Guciowa przez Bliżów, nad łąkami w pobliżu rzeki Wieprz unosi się mgła - świetnie to wygląd przy świetle księżyca. Niestety mój telefon nie radzi sobie ze zrobieniem dobrego zdjęcia. Między wioskami Guciów i Bondyrz skręcamy na szlak do rezerwatu Debry, który wita nas solidnym podjazdem po nieciekawych betonowych płytach z dziurami. Chwilami trzeba uważać bo dosłownie przód podrywa się do góry - jest tam pewnie z 15%. Niebawem dojeżdżamy do Lasowiec, gdzie napotykamy zielone znaki szlaku Wachniewskiej, którym poruszamy się przez kilka kilometrów. Po drodze Stara Huta i Potok Senderki, skąd wyjeżdżamy na chwilkę na asfalt:

Wyjazd na asfalt w Józefowie Roztoczańskim © kierowcaroweru

Po ok. 1 km jazdy nudzi nam się szosa i znowu wjeżdżamy w teren za znakami ww. szlaku, którym jedziemy do Górecka Kościelnego:-)

Krótki popas na przystanku w Górecku Kościelnym © kierowcaroweru

Po krótkim odpoczynku na przystanku, kontynuujemy naszą wycieczkę - tym razem trzymając się czerwonego szlaku krawędziowego Roztocza. Przed nami kilkadziesiąt kilometrów jazdy po lasach (głównie), bo szlak kończy się w Suścu. Niebawem dojeżdżamy do Tarnowoli, a dalej szlak nas prowadzi stokiem Krzyżowej Góry. Zanim jednak trafiamy na wąską ścieżkę do wzniesienia, przeprawiamy się przez pole żyta. Efekt wiadomy - dość duża rosa powoduje, że po chwili jesteśmy totalnie przemoczeni od pasa w dół:-)

W lesie gdzieś w okolicach Tarnowoli © kierowcaroweru

Dalej brniemy w kierunku Józefowa, a po drodze przebijamy się przez dolinę Nepryszki - oczywiście podmokłą i zarośniętą:-) Nie to żebym narzekał - plan to zakładał, a zresztą, MTB to MTB:-) Przed samym Józefowem gubimy szlak - za wcześnie skręcamy i poruszamy się linią oddziałową. Ostatni raz jechałem tędy w zimie, kiedy było dużo śniegu, ale i tak coś mi nie pasuje. W odnalezieniu szlaku pomaga mi GPS, a dokładnie program KAMAP z wgraną mapą Roztocza Środkowego. Po chwili jesteśmy w józefowskich kamieniołomach, przejeżdżamy obok kirkutu i...po trzech próbach znajdujemy właściwy zjazd do miasteczka. Po ciemachu nie ma lekko:-)
Przebijamy przez Józefów, Pardysówkę, a potem już tylko las, las, las i Czartowe Pole. Parę minut po 03:00 zaczyna się delikatnie rozjaśniać. Po dojechaniu na Czartowe, Łukasz próbuje się chwilkę zdrzemnąć, ale komary uparły się, że lepiej będzie nie czekać, tylko jechać dalej:-)

Nieudana próba drzemki na Czartowym Polu - komary górą:-) © kierowcaroweru

Wzburzony Sopot w Czartowym Polu © kierowcaroweru

Słońce powoli wstaje w Hamerni © kierowcaroweru

Poranne mgiełki nad Sopotem © kierowcaroweru

Jemy pozostałości prowiantu i dalej w drogę, do Suśca zostało jeszcze 15 km jazdy przez lasy Puszczy Solskiej.

Rozpoczynamy dzienny etap naszej wycieczki © kierowcaroweru

Kiedy normalni ludzie jeszcze śpią © kierowcaroweru

Widok na wioskę Nowiny ze szlaku krawędziowego © kierowcaroweru

Na szlaku krawędziowym w okolicach Nowin © kierowcaroweru

Widok z wieży w kamieniołomach w Nowinach © kierowcaroweru

Kamieniołomy w Nowinach © kierowcaroweru

Leśne ścieżki gdzieś pod Suścem © kierowcaroweru

Na chwilę wyjeżdżamy z lasu © kierowcaroweru

Rowery dostają w du.. niesamowicie, raz jedziemy po błocie, raz po kałużach, potem po kopnym piachu, a efekty tego nie tylko widać, ale i słychać - jeden wielki zgrzyt z napędu.

Rowery nie mają lekko! © kierowcaroweru

Zabudowania wioski Oseredek © kierowcaroweru

No i co teraz?:-) © kierowcaroweru

Przez podmokłe łąki znów do lasu © kierowcaroweru

Charakterystyczne leśne ścieżki w pobliżu Suśca © kierowcaroweru

Już jesteśmy prawie w Suścu, jeszcze tylko krótki odcinek wzdłuż rzeczki Jeleń i finał terenowej jazdy. Przede mną już tylko 60 km lajtowego powrotu do domu po asfalcie:-)

Rzeka Jeleń © kierowcaroweru

Mostek na rzece Jeleń © kierowcaroweru

Singielek wzdłuż rzeki © kierowcaroweru

Rower oberwał porządnie © kierowcaroweru

Odprowadzam Łukasza do Tomaszowa, a sam wracam do Zamościa główną drogą - o tej porze wyjątkowo pustą...Dzięki temu czemuś oglądam se w domu telewizję cyfrową:-)

Wieża radiowo-telewizyjna w Tarnawatce © kierowcaroweru

W domku jestem ok 10 rano, spać mi się chce niesamowicie, dlatego szybkie jedzonko i na trzy godziny do wyra.
Powiem Wam, że to bardzo fajna sprawa, taka całonocna jazda po lasach. Naprawdę polecam:-)

Kolejny raz ustawiłem się z Łukaszem w Tomaszowie, aby wybrać się na Roztocze Wschodnie. Pogoda była ładna, może nawet aż za ładna - niesamowicie gorąco:-)
Dojazd do Tomaszowa z Polanówki (20 km) dość szybkim tempem jak na MTB - średnia 29,5 km/h. Z Tomaszowa pojechaliśmy czerwonym szlakiem wolnościowym do Siedlisk (pod Hrebennem). Wcale łatwo nie było - szlak miejscami bardzo zarośnięty, przewalony drzewami i gałęziami, niekiedy podmokły, a do kompletu dołączyły ogromne ilości nie mających litości komarów. Wyjęcie w lesie mapy z plecaka i jej szybka analiza było nie lada wyzwaniem, takiej plagi chyba jeszcze nie widziałem.
Z Siedlisk pojechaliśmy leśnymi duktami do Prusia, żeby niebawem rozpocząć jazdę zielonym szlakiem im. św. brata Alberta. Szlak ten do najłatwiejszych nie należy - zdarzało nam się przeprawiać przez rzeczkę, kępy pokrzyw itd., ale i tak jest bardzo urokliwy. Tym szlakiem dojechaliśmy do Horyńca Zdroju, gdzie jest m.in nowoczesne centrum rehabilitacji rolników KRUS i Dom Zdrojowy, gdzie można się napić wody z miejscowych źródeł. Ja nie polecam tej z podpisem "Róża III) - siarkowodorowa, jej sam zapach powoduje natychmiastowy odwrót wielu odwiedzających, ale podobno jest zdrowa, podobno:-)
Powrót z Horyńca do Tomaszowa przez małe urokliwe wioski i wąskie leśne asfalty, których w tamtych stronach nie brakuje. W Tomaszowie zostawiłem Łukasza i dalej już sam zmierzyłem się z pozostałymi 40 kilometrami. Aha, w Tomaszowie jeszcze zaczepił mnie jakiś gość, któremu strasznie spodobał się mój rower. Chwilę pogadaliśmy i pojechałem dalej. Parę kilometrów od domu użyczyłem swoich kluczy dwóm chłopakom usiłującym naprawić skuter przy świetle latarni - niestety nic to nie dało, musieli popchać swoją maszynę przez kilka km w towarzystwie komarów.
Nazbierało się trochę tych kilometrów, trochę śladów ugryzień wszelkiego gadostwa, pełno zadrapań na całym ciele od różnego rodzaju chaszczy i...sporo wspomnień. Było fajnie:-) Zapraszam do oglądania.

Figurka św. Tekli w Tomaszowie Lubelskim © kierowcaroweru

Stawy w okolicach Bełżca © kierowcaroweru

Na szlaku bywało i tak:-) © kierowcaroweru

Gdzieś na Roztoczu Wschodnim © kierowcaroweru

Stary przydrożny krzyż © kierowcaroweru

Po ostatnich opadach deszczu © kierowcaroweru

Figurka w miejscu dawnej wsi © kierowcaroweru

Skutki śniegołomów na Roztoczu Wschodnim © kierowcaroweru

Kapliczka "Nad źródłem" w Siedliskach © kierowcaroweru

Białe plamy to miejsca skąd woda wypływa na powierzchnię © kierowcaroweru

Na szlaku im. św. brata Alberta © kierowcaroweru

Pasażer na gapę:-) © kierowcaroweru

Przeprawa przez rzekę © kierowcaroweru

Rzeka przepływa przez drogę © kierowcaroweru

Podobno pokrzywy są zdrowe:-) © kierowcaroweru

Podmokły odcinek szlaku © kierowcaroweru

Raj dla MTB:-) © kierowcaroweru

Ślady po ludności ukraińskiej © kierowcaroweru

Lekko nie ma:-) © kierowcaroweru

Kolejne ślady przeszłości w lesie © kierowcaroweru

W okolicach Dziwięcierza © kierowcaroweru

Jazda pomiędzy drzewami © kierowcaroweru

Kaplica leśna w Nowinach Horynieckich © kierowcaroweru

Źródełka przy kaplicy leśnej w Nowinach Horynieckich © kierowcaroweru

Wiadukt dawnej kolejki w Nowinach Horynieckich © kierowcaroweru

Zdjęcie artystyczne:-) © kierowcaroweru

Centrum Rehabilitacji Rolników KRUS w Horyńcu-Zdroju © kierowcaroweru

Dom Zdrojowy w Horyńcu © kierowcaroweru

Gładkie jak jajko asfalty © kierowcaroweru

Cerkiew w Nowym Bruśnie © kierowcaroweru

Sielskie krajobrazy okolic Narola © kierowcaroweru

Aleja kasztanowa © kierowcaroweru

Ostatnie podjazdy pod Tomaszowem Lubelskim © kierowcaroweru

Tego jeszcze nie było - narobiło mi się tyle zaległości we wpisach, że ho ho. Nie ma czasu ostatnio na nic, ale jakoś dam radę, chyba.
Tym razem dzielę się z Wami wrażeniami z wypadu na Roztocze Wschodnie, chyba pierwszego w tym roku, ale z pewnością nie ostatniego. Z góry przepraszam za mocno skrócony opis. No dobra...
Wypad zaplanowałem z kolegą Łukaszem z Tomaszowa Lubelskiego, gdzie też mam się z nim spotkać. Nie chce mi się kałatać rowerem na Tomaszów, dlatego postanawiam dojechać tam PKS'em. Późno wstaję, dlatego na dworzec dojeżdżamy z tatą samochodem, gdzie okazuje się, że nie będzie autobusu tylko bus i nie weźmie roweru, trudno. Samochodem dojeżdżam do Polanówki, a stamtąd już mocnym tempem jadę rowerem do Tomaszowa. Po drodze takie widoki:

Okolice Dąbrowy Tomaszowskiej, widok z krajowej siedemnastki © kierowcaroweru

Maszyny w Tomaszowie - na razie czyste:-) © kierowcaroweru

Zamierzamy przejechać Centralnym Szlakiem Rowerowym Roztocza odcinek Łosiniec - Hrebenne. Do Łosińca dojeżdżamy asfaltem, gdzie odbijamy w lewo i zaczynamy przygodę ze szlakiem, który jest po części asfaltowy, po części terenowy. Do Bełżca dość szybko - tempo na poziomie 25 km/h, na odcinkach asfaltowych dociskamy solidnie, zazwyczaj nie mniej niż 35 km/h. Taki przejazd przez małe wioski i dźwięk opon robi wrażenie na mieszkańcach, najbardziej zainteresowana jest przysklepowa żulerka:-) W Bełżcu popas pod sklepem, bo dalsza część trasy łatwa nie będzie. Jakie jest moje zdziwienie kiedy okazuje się, że Łukasz nie jada bananów, coś takiego - rowerzysta nie tolerujący bananów:-) Trudno, sam zjem 4, a co:-)
Po chwili jedziemy dalej, takich bunkrów na Roztoczu Wschodnim pod dostatkiem:

Jeden z wielu bunkrów gdzieś w okolicach Bełżca © kierowcaroweru

Wiatraki w Dębach pod Lubyczą Królewską © kierowcaroweru

Drugi raz już dzisiaj widzimy coś takiego, komuś strasznie przeszkadzał słupek z oznaczeniem szlaku. Przez następny kilometr jedziemy po takim błocie, że tylko czekać kiedy koła przestaną się kręcić:-)

Przewrócone oznaczenie szlaku © kierowcaroweru

Gdzieś na Centralnym Szlaku Rowerowym Roztocza © kierowcaroweru

Stromy, ale krótki podjazd © kierowcaroweru

Przez pewien odcinek szlak wiedzie wąskimi śródleśnym asfaltami, co nas w końcu wkurza i w okolicach dawnej wsi Horaj wjeżdżamy w teren i jedziemy szlakiem wolnościowym, czerwonym.

Na terenie dawnej wsi Horaj © kierowcaroweru

Stary dębowy krzyż w lesie © kierowcaroweru

Gdzieś na szlaku wolnościowym © kierowcaroweru

W poszukiwaniu krzyża na terenie dawnej wsi Horaj © kierowcaroweru

Na prawo las, na lewo pole © kierowcaroweru

Następnie zjeżdżamy ze szlaku i najbliższą drogą jedziemy w stronę Werchraty, Raz pole, raz las, raz sucho, raz mokro jak cholera.

Chyba to ta droga © kierowcaroweru

W roztoczańskich lasach © kierowcaroweru

Lepiej ominąć bokiem © kierowcaroweru

Docieramy do mocno wyludnionej wsi Łozy, pełno pustych gospodarstw, ale stare budynki kryte prawdziwym gontem i często murowane z kamienia robią wrażenie.

Tereny wsi Łozy pod Werchratą © kierowcaroweru

Stary budyneczek w Łozach © kierowcaroweru

Na terenie mocno wyludnionej wioski Łozy © kierowcaroweru

Kolejny stary budynek w Łozach © kierowcaroweru

Kolejny stary budynek w Łozach © kierowcaroweru

Zjazd do Werchraty © kierowcaroweru

Kościół św. Józefa w Werchracie, dawna cerkiew © kierowcaroweru

Teraz poruszamy się zielonym szlakiem im. św. brata Alberta i kierujemy się na Monastyr. Szlak jest bardzo urokliwy, odcinkami dość trudny, ale gorąco polecam jego przejście/przejazd.

Początek podjazdu pod Monastyr od strony Werchraty © kierowcaroweru

Na szlaku im. św. brata Alberta © kierowcaroweru

Jedna z piwnic na terenie Monastyru © kierowcaroweru

Zjazd z Monastyru © kierowcaroweru

Miejsce dawnej pustelni św. brata Alberta © kierowcaroweru

Miejsce dawnej pustelni brata Alberta © kierowcaroweru

Lasy Roztocza Wschodniego bardzo ucierpiały podczas ostatniej zimy. Ogromne połacie lasu zostały zniszczone przez śniegołomy. Na szlakach pełno gałęzi i patyków, trzeba bardzo uważać.

Na leśnym dukcie pełnym patyków i gałęzi © kierowcaroweru

Niestety jeden kij rozwala Łukaszowi tylną przerzutkę, o kontynuowaniu szlaku nie ma mowy. Do najbliższej wioski prowadzimy rowery, tam odkręcamy przerzutkę, spinamy łańcuch na krótko i emeryckim tempem dojezdżamy do Tomaszowa.

Uszkodzona tylna przerzutka © kierowcaroweru

Skutki zimy na Roztoczu Wschodnim © kierowcaroweru

Stary krzyż w Hucie Lubyckiej © kierowcaroweru

Łukasz w towarzystwie dzieci © kierowcaroweru

Złamany krzyż gdzieś na Roztoczu Wschodnim © kierowcaroweru

Łukasz zostaje w Tomaszowie, a ja ruszam w drogę powrotną do Zamościa. Pod Krasnobrodem zaczyna brakować mi paliwa, dlatego kupuję w sklepie drożdżówkę i jadę dalej. Pozwala mi to na dość sprawne pokonywanie płaskim odcinków, ale na podjazdach czuję ubytek mocy. Do domu docieram za dnia, a rower...no cóż, widać że to sprzęt do jazdy w terenie:-)

Rower po wyjeździe - już czysty nie jest © kierowcaroweru

Takie coś to ja rozumiem, było wszystko co lubię - dobra ekipa, świetna pogoda, super tereny, trochę niezłych podjazdów, a przy powrocie solidne tempo. Wyjazd naprawdę bardzo udany, z wielką przyjemnością ogląda się teraz zdjęcia z tego dnia, ale po kolei...
Ustawiamy się z chłopakami o 9'tej pod pomnikiem Jana Zamoyskiego w Zamościu, a ja wyjeżdżam z domu trochę późno, co mi się zresztą często zdarza. Co to oznacza? Głównie to, że przez te kilkanaście kilometrów trzeba trzymać minimum 30 km/h, ale to dobrze - rozgrzewka z głowy:-) Pod pomnikiem zbiera się nas dziewięciu chłopa, wszyscy ubrani w stroje SR...fajnie to wygląda, ludzie się patrzą, kierowcy nieraz przepuszczają nas na skrzyżowaniach, miło. Podjeżdżamy na rynek i robimy zdjęcie.

Ekipa Strefy Rowerowej na rynku w Zamościu © kierowcaroweru

Członkowie Strefy Rowerowej przed ratuszem w Zamościu © kierowcaroweru

Udajemy się w stronę Krasnobrodu za znakami szlaku W. Podobińskiej.

Na ścieżce rowerowej przy ul. Lipskiej w Zamościu © kierowcaroweru

W dole wioska Lipsko, jedziemy tzw. białą drogą © kierowcaroweru

W lesie w okolicach wioski Lipsko-Zagóra © kierowcaroweru

Kapliczka św. Romana w Lipsku Polesiu © kierowcaroweru

Przy kapliczce św. Romana w Lipsku Polesiu © kierowcaroweru

W okolicach kapliczki św. Romana w Lipsku Polesiu © kierowcaroweru

Kapliczka św. Romana w okolicach Lipska Polesia jest zbudowana w bardzo urokliwej okolicy, gorąco polecam odwiedzić kiedyś te strony, a o kapliczce pisałem już wcześniej...
Jedziemy dalej, niestety nie bez przygód - jednemu koledze urywa się łańcuch, a drugiemu szprycha.

Awaria roweru na trasie © kierowcaroweru

Po szybkiej naprawie można jechać dalej, zmierzamy do wioski Suchowola.

Wszystko się rejestruje :-) © kierowcaroweru

Wąwóz w okolicach Suchowoli © kierowcaroweru

Przejeżdżamy przez Suchowolę © kierowcaroweru

Po krótkim postoju pod sklepem udajemy się do Krasnobrodu. Po drodze piękne lasy i ciekawe podjazdy, ten ma jakieś 15% :-)

Podjazd w okolicach Krasnobrodu © kierowcaroweru

Między Suchowolą a Krasnobrodem © kierowcaroweru

Po dotarciu do Krasnobrodu, szukamy czarnego szlaku i jedziemy do wioski Husiny, gdzie znajdują się źródełka rzeki Sopot. Uzupełniamy bidony i kierujemy się do miejsca zwanego Wzgórze Kamień w okolicach Józefowa.

Gdzieś na roztoczańskim szlaku © kierowcaroweru

Tak to wygląda:

Wzgórze Kamień pod Józefowem © kierowcaroweru

Sesja na Wzgórzu Kamień na Roztoczu © kierowcaroweru

Następnie kierujemy się do rezerwatu Czartowe Pole w okolicahc wioski Hamernia.
Poruszamy się szlakiem centralnym Roztocza, po drodze kolejna awaria łańcucha u tego samego kolegi.
Czartowe Pole to miejsce jak z bajki, każdy turysta jest zachwycony do potęgi:)

Rezerwat Czartowe Pole na Roztoczu © kierowcaroweru

Sesja przy ruinach papierni Zamoyskich © kierowcaroweru

Sesja na wysepce w Czartowym Polu © kierowcaroweru

Przeprawa przez rzeczkę, Czartowe Pole © kierowcaroweru

Po odwiedzeniu tego pięknego miejsca jedziemy do Józefowa, gdzie posilamy się zapiekankami w miejscowym barze. Powrót do domu już asfaltem, przy okazji utrzymując świetne tempo. Ustawiamy się dwójkami, ja z Mirkiem bierzemy zmianę i ciśniemy zdrowo, pozostali trzymają się blisko i są zadowoleni, że wiatr im nie straszny:-) Na licznikach cały czas ponad 30 km/h, niekiedy dużo ponad:-)
W Kosobudach wyprzedzamy kilku seniorów jadących dość szybko na jakichś stalowych wynalazkach. Manewr odbywa się przy ok 40 km/h, a odgłos tylu opon na asfalcie brzmi jak eskadra bombowców:-)
No dobra, wystarczy tych bazgrołów. Jeżeli macie jakieś pytania odnośnie zaprezentowanych miejsc, to proszę śmiało się kontaktować. Zabrakło dziś szerszych opisów, bo są gdzieś na blogu, tylko trochę wcześniej...no i trochę mi się nie chce:-)
Miłego oglądania, Pozdrawiam!

Mamy już kwiecień, a szosówka stała tak sobie sama od grudnia, smutno jej było...aż do dzisiaj. Pomyślałem sobie, że asfalty są w miarę suche i trzeba przesiąść się na połykacza kilometrów. Mało tego, lada chwila rusza wycieczka do Sandomierza i trzeba było przetestować maszynę.
Wczoraj miałem ciężki dzień, więc ruszam późno - około południa, a za cel obieram Józefów. Przez pierwsze kilka kilometrów jakoś dziwnie mi się jedzie, ale potem wpadam już w rytm. Jakieś 20 km przed Józefowem jest na tyle dobrze, że trzydziestka nie schodzi z licznika. Wiatru raczej nie ma, ale jest inna przeszkoda - dziury, normalnie jedna na drugiej, tragedia. Zanim zaczną łatać to cholerstwo, musi zniknąć śnieg, a to jeszcze troochę.
Niebawem dojeżdżam do Józefowa i robię kilka zdjęć. Na początek fotografuję dość okazały neobarokowy kościół z końca XIX w. (1883-1886).

Kościół parafialny P.W. Niepokalanego Poczęcia NMP w Józefowie © kierowcaroweru

Później jadę na józefowski rynek:

Pomnik bohaterów powstania styczniowego i tych walczących w czasie II Wojny Światowej w Józefowie © kierowcaroweru

Zegar słoneczny na rynku w Józefowie © kierowcaroweru

Zegar słoneczny na rynku w Józefowie © kierowcaroweru

Poniżej zdjęcie ratusza. Budynek powstał w 1775 r., później był wielokrotnie przebudowywany, ostatni raz w 1956 r.

Ratusz w Józefowie © kierowcaroweru

Dalej jadę do Górecka Kościelnego, a po drodze...

Meandrująca Niepryszka pod Józefowem © kierowcaroweru

Droga łącząca Józefów z Aleksandrowem © kierowcaroweru

Bagna przy józefowskiej szosie © kierowcaroweru

Ciekawa kapliczka przed Góreckiem Kościelnym © kierowcaroweru

Brzydka strona Roztocza...pełno dziur! © kierowcaroweru

Docieram do Górecka Kościelnego. Jest to bardzo urokliwe miejsce, do którego turyści przyjeżdżają masowo. Znajduje się tam m.in. Sanktuarium św. Stanisława, aleja kilkusetletnich dębów, dwie kapliczki w miejscach objawień św. Stanisława - biskupa. Sam kościół jest bardzo cennym zabytkiem, choćby z tego powodu, że przedstawia cechy baroku, a jest zbudowany z drewna modrzewiowego. Świątynia powstała w 1768 r., a w 1898 r. została przedłużona o 8 m. z powodu ogromnej liczby pielgrzymów.

Kościół p.w. św. Stanisława Biskupa © kierowcaroweru

Obok kościoła znajduje się cmentarz, na którym pochowani są powstańcy styczniowi, żołnierze z czasów II Wojny Światowej, można też zobaczyć dużo starych nagrobków.

Nagrobek na cmentarzu w Górecku Kościelnym © kierowcaroweru

Jadę dalej...

Ciekawa kapliczka w Górecku Kościelnym © kierowcaroweru

Rzeka Szum w pobliżu Górecka Kościelnego © kierowcaroweru

Poniższe zdjęcie zrobiłem przy granicy rezerwatu Szum, gorąco zapraszam do odwiedzin tego miejsca w sezonie. Naprawdę warto!

Przy granicy rezerwatu Szum © kierowcaroweru

Dalej kieruję się do Panasówki, przez Tereszpol...

Szosa w okolicach Górecka Starego © kierowcaroweru

Miejsce postoju przed Tereszpolem Kukiełki © kierowcaroweru

W lasach jeszcze pełno śniegu © kierowcaroweru

Podjazd w Panasówce, widok w stronę Biłgoraja © kierowcaroweru

Podjazd w Panasówce, kierunek Zwierzyniec, 6% © kierowcaroweru

Poniższe zdjęcie zrobiłem na punkcie widokowym Hubale, czyli blisko mojej chałupy. Te lesiste wzgórza w oddali to właśnie Roztocze, skąd wracam:-)

Punkt widokowy Hubale © kierowcaroweru

No i tak dojechałem sobie do domu. Jak na pierwszy szosowy wypad, jechało dobrze, chociaż 20 km przed końcem miałem takie mini osłabienie. Powodem był brak paliwa - Snickers i butelka Tymbarku załatwiły sprawę. Aha, na kapslu było napisane "Buahahaha" i nie wiem o co się tak generalnie rozchodziło:-)

Jeśli ktoś wybiera się w te strony i nie wie jak najlepiej zaplanować trasę, to śmiało służę pomocą:-)

Pozdrawiam!