Standard, dzień jak co dzień:-) Nic tylko praca i praca, szczęście tylko, że to też okazja by przejechać się rowerem:-)

Pojechałem do pracy, a wracając miałem podjechać do bankomatu, ale za późno sobie o tym przypomniałem. Nic to, w nocy drugi kurs na Zamość:-) Chwilami podkładałem do pieca bo jakaś chmura mnie goniła...
Podrzucam nocne zdjęcie Starej Bramy Lwowskiej w Zamościu:

Stara Brama Lwowska w Zamościu © kierowcaroweru

Powolutku zaczynam nadrabiać zaległości we wpisach. Tym razem standardowa droga do pracy z powrotem, ot tak:-) Pisałem, że we wpisach będę wrzucał zdjęcia, ale to nie takie łatwe - czasem człowiek zapomni jakąś fotkę strzelić:-)

W ciągu dnia nie za bardzo miałem czas na rower, ale późnym popołudniem postanowiłem trochę wyprostować nogi. Postanowiłem przejechać się odcinkiem szlaku rowerowego gminy Zamość.
Z domu wyruszam po 17'tej i asfaltem dojeżdżam do wioski Zarzecze, tam wjeżdżam w las. Po drodze urokliwy stawik, w którym żaby rechoczą jak cholera.

Urokliwe jeziorko w Zarzeczu © kierowcaroweru

Na szlaku gminy Zamość, okolice Zarzecza © kierowcaroweru

W lesie między wioskami Zarzecze i Lipsko © kierowcaroweru

Jedzie mi się jakoś dziwnie, gdzieś tam w głowie świeci się na pomarańczowo komunikat "Low Power". Nie wiem skąd to, noga podaje, ale brakuje czegoś ze środka. To pewnie ze starości:-)
Po drodze fotografuję kopalnię piasku, teraz służy jako jezioro:-)

Piaskownia w Lipsku Polesiu © kierowcaroweru

Następnie wjeżdżam na bardziej pagórkowate tereny. Pierwszy niewielki podjazd już za mną:

Mini podjazd w Lipsku Polesiu © kierowcaroweru

Widok z podjazdu w stronę Lipska © kierowcaroweru

Po okolicznych dróżkach przemieszcza się w weekendy pełno rowerzystów, nie ma co się dziwić...

Okolice Lipska Polesia © kierowcaroweru

Pagórkowate tereny okolic Zamościa © kierowcaroweru

Nagle na horyzoncie pojawia się czarna chmura i słychać grzmoty, nie lubię takich sytuacji. Wraca silna motywacja do jazdy, już nie ma pomarańczowej kontroli, tylko zielona "system ready" i zaczyna się ucieczka. Po polnych dróżkach rower tylko podskakuje, na liczniku 35, a nieraz i wyżej. Dojeżdżam do asfaltu i dostaję silny wiatr w gębę, ale i to za bardzo nie wytraca mi prędkości, po chwili jednak dopada mnie ulewa - grube krople deszczu momentalnie przemaczają mi ubranie. Zatrzymuję się na najbliższym przystanku:

Schronienie przed deszczem © kierowcaroweru

i czekam aż przestanie padać.

Czekam aż przestanie padać © kierowcaroweru

Na szczęście wszystko nie trwa długo i mogę powoli jechać dalej. Kurcze, co to znaczy dobra motywacja!:-)

Droga do pracy jak zwykle, a wracając zahaczyłem troszkę o teren, zawsze to inaczej...

Gdzieś na Skokówce © kierowcaroweru

Standardowo, bez atrakcji...ani na szkoleniu, ani podczas jazdy.
Chociaż podczas jazdy nie było aż tak nudno, bo chmura mnie goniła, a i w jedną stronę targałem na kierownicy dwie oponki do górala:-)

Ciemne chmury pod Zamościem © kierowcaroweru

Nawet nie ma co pisać, po prostu wyjazd do miasta na szkolenie. W sumie to nawet nie było to takie głupie, bo facet pokazywał nam Photoshopa, może się kiedyś przyda...jak będzie na to czas.
Zdjęcie musi być:

Graffiti na ścianie jednego z zamojskich punktów skupu złomu © kierowcaroweru

Droga do pracy standardowa, a powrót taki jak ostatnio polubiłem, czyli przypominanie sobie przebiegu polnych dróg w okolicy.
Na początek wrzucam takie coś:

Dróżka wśród drzew © kierowcaroweru

Wracając z Zamościa docieram do Płoskiego, gdzie odbijam w lewo i po chwili kończy się asfalt.

Koniec drogi asfaltowej © kierowcaroweru

Niebawem przejeżdżam obok miejsca zwanego przez miejscowych "rozdzielnią prądu".

Tzw. rozdzielnia prądu w Płoskiem © kierowcaroweru

W pobliżu jest też stanowisko bardzo niebezpiecznej rośliny. To Barszcz Sosnowskiego, który potrafi tak poparzyć skórę, że ślady zostają na lata.
Słyszałem, też że to ruscy sprowadzili do nas tego chwasta, niby to jako świetna pasza dla zwierząt. Skurczybyki jedne.

Barszcz Sosnowskiego rosnący na nieużytku © kierowcaroweru

Natrafiam też na miejsce gdzie ktoś pozbył się eternitu ze swojego dachu. Tak to u nas właśnie jest, a niebawem, kiedy wejdą te zwariowane przepisy odnośnie śmieci, to takie wysypiska będą się mnożyć...

Jeden ze sposobów utylizacji eternitu:-) © kierowcaroweru

Jeszcze tylko kilka skrzyżowań i jestem w domu:-)

No i bądź tu mądry:-) © kierowcaroweru

Pozdrawiam!

No cóż, dzień jak co dzień - droga do pracy standardowa i nudna, ale za to wracając chciałem co nieco liznąć terenu.
Z pracy wyjeżdżam po 16'tej i postanawiam zrobić rundę po zamojskim parku miejskim.

Park miejski w Zamościu, wejście © kierowcaroweru

Alejka parkowa w Zamościu © kierowcaroweru

W okolicach Płoskiego postanawiam wjechać na teren lotniska w Mokrem, żeby już dalej polnymi dróżkami dotrzeć do domu. Już tak dawno tędy jechałem, że nie pamiętam dokładnie przebiegu tych dróg, a to przecież kilka kilometrów od mojego domu - wstyd!

Dróżka na terenie lotniska w Mokrem © kierowcaroweru

Jadę tak sobie spokojnie wśród pól, zupełna cisza (tylko ptaki śpiewają), rozglądam się dookoła...

Polna droga w okolicach Płoskiego © kierowcaroweru

W dole część wsi Hubale, dawniej Kolonia Hubale © kierowcaroweru

...i tak oto dojeżdżam do domu:-)

Kiedy jechałem na miejsce standardowej niedzielnej ustawki nie wiedziałem jak liczna będzie ekipa i jaką trasę obierzemy. Jak się okazało, na miejscu czekał jedynie Sebastian. Poczekaliśmy regulaminowe 15 minut na ewentualnych spóźnialskich, nikt więcej nie dojechał, a więc ruszamy...
Z Zamościa wyjeżdżamy przez las komunalny, tak dla odmiany, Sebastianowi nawet się podoba. Następne kilka kilometrów jedziemy szosą i zmierzamy do Szewni Dolnej, po drodze przeciskamy się między samochodami jadącymi na giełdę w Mokrem.
Wjeżdżamy do lasu, poruszamy się szlakiem A. Wachniewskiej, a przed nami piękny leśny odcinek do Wojdy.

W drodze na Wojdę © kierowcaroweru

Pierwsze podjazdy na trasie © kierowcaroweru

Teren robi się ciekawy, jest trochę podjazdów, jest trochę piasku, są też ładne widoki:

Piękne widoki w okolicach Bliżowa © kierowcaroweru

Zbliżając się do miejscowości Bondyrz, naszym oczom ukazuje się coś takiego:

Widok ze szlaku Wachniewskiej na wioskę Bondyrz © kierowcaroweru

Downhiiiill!

Zjazd do Bondyrza © kierowcaroweru

Dojeżdżamy do miejscowości Bondyrz, jedziemy kawałek asfaltem i niebawem prowadzę znowu w teren (w planie miałem przejechanie całego szlaku Wachniewskiej), jednak Sebastian prosi o modyfikację trasy - przed nami trochę solidnych podjazdów i sporo kilometrów, niekiedy w ciężkim terenie, a jego przygotowanie kondycyjne na to nie pozwoli. Zgadzam się i po chwili jedziemy już do Krasnobrodu...oczywiście po terenie...

Podjazd w okolicy wioski Kaczórki © kierowcaroweru

Podjazd w pobliżu Rezerwatu św. Rocha © kierowcaroweru

Niebawem dojeżdżamy do Krasnobrodu, gdzie robimy szybkie zakupy i spotykamy się z kolegą. W międzyczasie uzupełniam kalorie, jem drożdżówkę i popijam Pepsi (tak dla odmiany, zamiast Coca-Coli). Ruszamy dalej, kierujemy się w stronę Suchowoli, a przed nami niczego sobie podjazd do wioski Grabnik.

Podjazd przed Grabnikiem, okolice Krasnobrodu © kierowcaroweru

Do Suchowoli jedziemy skrótem przez las, bardzo urokliwym szlakiem.

Leśny odcinek Grabnik - Suchowola © kierowcaroweru

Końcowy odcinek tej leśnej dróżki jest tak piaszczysty, że musimy prowadzić rowery, na szczęście tylko kawałek. Droga z Suchowoli do Zamościa to już asfaltowy odcinek, po drodze jednak mamy kilka podjazdów, na niektórych postanawiam trochę przycisnąć:-)

Widoki z podjazdu w okolicach Suchowoli © kierowcaroweru

Na poboczu drogi w Rachodoszczach odpoczywa sobie w cieniu taki oto osobnik:

Kurczak na poboczu drogi © kierowcaroweru

Krzyż ukryty wśród dorodnych drzew © kierowcaroweru

Z powyższym zdjęciem kojarzy mi się pewna historyjka, która miała miejsce podczas jednej z moich zimowych wycieczek. Nieopodal tych starych lip jest przystanek autobusowy, na którym postanowiłem się przebrać. Była zima, na drodze pełno śniegu, przechodzący akurat facet zaciekawiony mną i rowerem rzucił parę zdań i poszedł sobie dalej (wszystko oczywiście cenzuralne i bardzo kulturalne). Nagle na drodze pojawiły się dwa pługi śnieżne, które jechały dość szybko i odrzucały na pobocze spore ilości śniegu. Ja schowałem się za przystankiem, a ten facet, kawałek dalej, nie miał gdzie uciec i wskoczył do rowu. Do tej pory pamiętam jak wyłaził z tego rowu...cały biały jak bałwan, wypluwając przy tym śnieg z ust...później już wypowiadane przez niego słowa były niecenzuralne:-)
No dobra, wystarczy opowieści, tymczasem przed nami ostatni podjazd przed Zamościem:

Mini podjazd w okolicach Białowoli © kierowcaroweru

Tutaj też przychodzi mi chcica trochę przycisnąć, w końcu to ostatni podjazd tej wycieczki:-)
To by było na tyle, co prawda plan nie został zrealizowany, ale i tak wyszła nam bardzo fajna i obfitująca w ciekawe widoki wycieczka. Życzę miłego oglądania:-)
Pozdrawiam!